Maak als het kan een opmerking over het stotteren, wanneer stotteren een taboe is, is spontaan reageren daarop ook moeilijker. Volgt iemand therapie? Vraag hem er eens naar. Misschien heeft de PDS zelf adviezen voor de persoon die luistert. De PDS doet eigenlijk al enorm zijn best om niet te veel te stotteren, regelmatig op het krampachtige af. Hem adviezen geven als: doe maar rustig, haal eens adem, hem aanvullen, hem niet aankijken, hebben daarom weinig zin, iemand kan niet méér dan zijn best doen. Bedenk dat achter de uiterlijk waarneembare stottergedragingen (vgl. ijsberg, boven water) vaak onzichtbare gedachten en gevoelens schuilen (onder water). Als iemand niet hoorbaar stottert is het stotteren nog niet weg!
Stotteren wisselt naar gelang het onderwerp van gesprek, kenmerken van de luisteraar, aantal personen en dergelijke. Het is een misvatting dat stotteren (doordat het bij de betrokkene niet altijd in dezelfde mate aanwezig is) makkelijk te verhelpen zou zijn.
Het helpt de PDS wanneer de luisteraar zelf rustig de tijd neemt, hem aankijkt, aandacht heeft voor hetgeen er gezegd wordt en niet alleen luistert naar het stotterend spreken zelf.
Het is normaal wanneer een luisteraar zelf wat lichamelijke spanning ervaart bij het luisteren naar een PDS. Dat hoort erbij, besteed er niet te veel aandacht aan. Luisteren naar stotteren went, deze bijkomende spanning gaat vanzelf voorbij.
Zie www.stotteren.nl
